เมื่ออาทิตย์ผ่านพ้นวัน ผันขอบฟ้า
ดวงดาราเผยโฉมหน้า มาให้เห็น
ในความมืดค่อยคลืบคลาน อย่างเคยเป็น
เข้าเกาะกุมสุมทุกข์เข็ญ ในหัวใจ
ให้คิดถึงเธอผู้เป็น เช่นที่รัก
ถูกแยกจากผลักแยกกาย สู่หนไหน
ต้องโดดเดี่ยวเทียวเหงาทรวง ห้วงหทัย
เหมือนร่างกายถูกเผาไหม้ ไปกับเธอ
คงเหลือเพียงเศษเถ้า ที่เฝ้าหวง
เหมือนจันทร์ดวงที่ดูเก่า เศร้าเสมอ
ไม่เคยแย้มส่องแสงนวล หวลละเมอ
คราวพร่ำเพ้อเธอหนุนตัก นอนทักจันทร์
นับดวงดาวที่พราวฟ้า ดารดาษ
ดั่งภาพวาดสุกสกาว ดาวในฝัน
เธอดวงไหนในห้วงหาว ดาวนับพัน
ส่องแสงพลันให้ฉันหน่อย พลอยชื่นใจ
คิดถึงนะคิดถึงเธอ มาเสมอ
แม้นไม่เจอเธอแล้ว ดวงแก้วใส
ขอให้เธอพบเจอสุข ทุกห้วงไกล
สู่สวรรคาลัย ดั่งใจจง
อีกไม่นานฉันคงเจอ เธออีกครั้ง
ชีวียังต้องขวากหนาม ตามประสงค์
ฉันพอแล้วกับชีวิต ที่ปลิดปลง
เจตจำนงแค่ได้อยู่ เคียงคู่เธอ
>>ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหน ขอเพียงหัวใจได้ใกล้กัน<<
bluesky