แม้เห็นแสงจ้าแจ่มแซมสว่าง
เงาเลื่อนลางพรางลับดับแสงฉาย
พรางลับเร้นเช่นลวงลับดับมลาย
เหลือเพียงสายลมพริ้วปลิวผ่านไป
แสงเลือนลางจางสีตะวันแต้ม
ความมืดแซมแกมหม่นแต่หนไหน
พาความรักพลัดพรากจากใจไป
เหลือเพียงใจคู่เหงาเศร้าเดียวดาย
เงาเลื่อนลางพรางลับดับแสงฉาย
พรางลับเร้นเช่นลวงลับดับมลาย
เหลือเพียงสายลมพริ้วปลิวผ่านไป
แสงเลือนลางจางสีตะวันแต้ม
ความมืดแซมแกมหม่นแต่หนไหน
พาความรักพลัดพรากจากใจไป
เหลือเพียงใจคู่เหงาเศร้าเดียวดาย
ดังแก้วร่วงพริบแตกแยกเศษเสี้ยว
พลันแสงเดียววาบราตรีพลีแสงพ่าย
โอ้ใจอวลกลิ่นฝันพรรณราย
บทจะหายใจหุบฟุบไม่ฟื้น
เธอประดุจดอกไม้แต้มใจโลก
บรรเทาโศกเฉกอรุณอุ่นวันชื่น
ไยมาหักกิ่งหวังล้มทั้งยืน
จึงเหมือนฝืนหายใจแม้ตายแล้ว
ป.ล. แบบว่าไม่ทันเห็นกลอนคุณพันทอง แต่งรับสัมผัสสระอายไปซะแล้ว ขออภัยด้วย
เชิญประทับรับขวัญตะวันใหม่
บ่มรักใส่เคียงสองได้ผ่องแผ้ว
ประสานรอยร้าวยับให้กับแก้ว
อย่าคลาดแคล้วยกคำนำมาครวญ
เนิน จำราย