สักวา หน้าฝน ทนนอนเดี่ยว
ช่างเปล่าเปลี่ยว ฤทัย จนไหวหวั่น
น้ำค้างพรม ลมพัด สะบัดพลัน
จิตใจนั้น เหลวแหลก พังแตกยับ
ทั้งสี่ห้อง หัวใจ เลือดไหลท่วม
สุดจะอ่วม อรทัย ให้ตกอับ
ทุกเศษเสี้ยว รู้ไหม ไร้แรงรับ
ฤทัยดับ ครั้งใหญ่ ใกล้แล้วเอย
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
12 เมษายน 2025, 10:34:AM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: สักวาจวนจะหลับ (อ่าน 12603 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
