ตื่นมา ตอนตีสอง
แสนเศร้าหมอง มองรันทด
น้ำตา มาเปื้อนปด
อนิจจา พาเศร้าใจ(๒๒๔)
วังเวง วะแว่วเสียง
ยินแค่เพียง เสียงฤทัย
หัวอก สะทกไหว
ร้าวทรวงใน ให้มืดมน(๒๒๕)
ราตรี นี้ยืดยาว
สายลมหนาว คราวสับสน
มองฟ้า อุราหม่น
สุดจะทน จนกล้ำกลืน(๒๒๖)
ระรัว ระริกไหว
หักอาลัย ไม่อยากฝืน
ร้าวรวด ปวดทุกคืน
เสียงสะอื้น จากหัวใจ(๒๒๗)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
