ลูกข่าง ของเล่นและความรัก
ฉันอกหัก ตามระเบียบ เรียบร้อยแล้ว
เหลือแต่แวว สังเวช ซากเศษหวัง
ธงปราชัย ชักปราด ขึ้นพาดบัง
ความจริงจัง ทั้งสิ้น จึงชินชา
เหวี่ยงลูกดิ่ง ทั้งสาย ด้วยปลายนิ้ว
มันวู่หวิว ลิ่ววง ลงหวือหวา
แล้วล้อสาย ร่ายกลับ รับขึ้นมา
เกลียวเชือกพา พันสาย เป็นหลายเกรียว
สัมผัสเนียน ความหน่วง ที่พวงนิ้ว
เฉื่อยเฉื่อยฉิว ฉิวโรย โรยเสียวเสียว
เกลียวเชือกบิด สะบัดอยู่ เพียงครู่เดียว
ความแน่นเหนียว หน่วงสาย คลี่คลายวง
ในความหมุน วุ่นวาย คล้ายลูกข่าง
คือความว่าง วิ่งวน บนความหลง
อารมณ์เอิบ เคลิบเคลิ้ม เริ่มงวยงง
เมื่อความคง ที่กลาย เกลียวสายใย
สายสวาท ขาดลง ตรงจุดนี้
ความหวังคลี่ คลายวง จากหลงใหล
พลังรัก ลดตาม ความเป็นไป
พันธะใจ จึงสุด จะยุดยื้อ
อารมณ์คือ เครื่องเล่น เป็นนามรูป
ย่อมวาบวูบ เวียนตาม ความยึดถือ
เมื่อใจแตก แหลกยับ ลงกับมือ
ใครเล่าคือ คนที่ ขยี้มัน
พันทอง
อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
