กาลเวลา นานเนิ่น เกินแก้ไข
ขืนงุ่มง่าม ร่ำไร ให้จิตเจื่อน
ต้องแข่งขัน ทุกอย่าง อย่าร้างเลือน
จะให้เหมือน ดังเก่า คงเหงาใจ
คนมากมาย ก่ายกอง ต้องแย่งยื้อ
ต้องฝึกปรือ รีบเร่ง ละเลงไหว
ต้องปากกัด ตีนถีบ ทุกวันไป
ขืนชักช้า ร่ำไร ไม่ทันกิน
การแบ่งปัน มีบ้าง บางโอกาส
ในเครือญาติ เพื่อนพ้อง ปองถวิล
วิถีเปลี่ยน เวียนผ่าน ร้าวรานจินต์
สุขหหายหด หมดสิ้น ใจภินท์พัง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
