[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

เมื่อวัยเด็กพ่อพาเยี่ยมย่าปู่
ปลูกบ้านอยู่ทุ่งไกลเขตท้ายเขื่อน
เด็กเพื่อนบ้านรู้ได้ไม่แชเชือน
ว่าคือเพื่อนมาเยี่ยมเตรียมเฮฮา

หนังสติ๊กคันเบ็ดมีเสร็จสรรพ
ต่างไล่จับตั๊กแตนแสนยากหนา
ใช้เกี่ยวเบ็ดปักรอเหยื่อล่อปลา
เหลือเวลาไล่ยิงนกป่ารกชัฏ

ดูเขาไปแคล่วคล่องว่องไวยิ่ง
เหมือนดั่งลิงลอดไต่ได้ถนัด
เราก้าวขาไม่ออกจึงบอกปัด
กำหนดนัดที่ตกปลาไม่ว่ากัน

มีคันเบ็ดหนึ่งอันมันโยกไหว
เข้าดูใกล้เห็นปลาติดมานั่น
ตะโกนบอกเพื่อนได้มาให้ทัน
ขมีขมันปลดได้เพื่อนให้เรา

แล้วหักไม้รูดใบเว้นปลายก้าน
นำอีกด้านสอดเหงือกปลาลีลาเขา
ออกทางปากส่งฉันทันรับเอา
มันจะเบาถือง่ายสบายมือ

กลับถึงบ้านย่าเห็นเขม่นฉัน
หายทั้งวันไม่บอกกล่าวเจ้าเด็กดื้อ
ที่ลำธารคนเก่าเขาเล่าลือ
มีผีคือนางพรายหมายฆ่าคน

แต่วันนั้นเปลี่ยนเป็นเล่นของใหม่
ว่าวตัวใหญ่เล่นกับปู่ดูสับสน
ปู่คนส่งเราพาวิ่งยิ่งชอบกล
มันหมุนวนไม่นานนักหัวปักดิน

ปู่ฉีกผ้าขี้ริ้วทำทิวหาง
ครั้นปล่อยวางไม่ส่ายสายป่านสิ้น
ย่าหาผมนำขนมมาให้กิน
อร่อยลิ้นสามคนจนพลบค่ำ

จึงเก็บของเก็บว่าวนำเข้าบ้าน
ที่นอกชานตะเกียงเด่นเห็นแล้วขำ
เหนือเปลวไฟกวัดแกว่งแฝงควันดำ
ด้วยปู่ทำกับกระป๋องของเก่ามี.

นพ
18มิ.ย.55