ฉันแค่คิดผิดเองปากเก่งพูด
หากพิสูจขูดขัน...ก็พลันขม
เก่งแต่ปากมากพาน้ำตาพรม
จึงมาจมห่มแต่..บาดแผลใจ
ฉันมันผิด...คิดซี้! ผิดที่ฉัน
แอบไหวหวั่นสั่นทั่วระรัวไหว
ฉันผิดเองเร่งรัด...รักลัดไป
เธอจึงไม่ได้ตอบ..มอบรักรอ
เธอไม่คิด ..."ผิดนี่คือที่ฉัน"
ที่ไปฝันหวั่นไหว..ดวงใจพ้อ
"เธอไม่รัก"หักฝัน..ที่ฉันทอ
เลยต้องต่อ"ขอรัก..ที่พักใจ"
จะมีไหม...ใครสน.คนไร้ค่า
มีเมตตามาช่วยด้วยผ่องใส
ฉันมันเป็นเช่นดินสิ้นค่าไป
จะมีใคร...ใครกันหันมามอง
ใจใฝ่แต่แค่เธอ..เสมอแน่น
อยู่ในแกนแดนวัน'ฉัน-เธอ'สอง
ฝันลมลมแล้งแล้ง..รักแห้งตรอง
ใจก็หมองหม่นเศร้าแทบเหงาจริง
ขอปันใจ.ได้ไหม...แสนไหวหวั่น
นิดเดียวเอง...เท่านั้น..ให้ฉันผิง
เศษความรัก..ที่เธอ..เผลอให้อิง
กับร่องรอย...อ้อยอิ่ง....ที่ทิ้งลง
หากพิสูจขูดขัน...ก็พลันขม
เก่งแต่ปากมากพาน้ำตาพรม
จึงมาจมห่มแต่..บาดแผลใจ
ฉันมันผิด...คิดซี้! ผิดที่ฉัน
แอบไหวหวั่นสั่นทั่วระรัวไหว
ฉันผิดเองเร่งรัด...รักลัดไป
เธอจึงไม่ได้ตอบ..มอบรักรอ
เธอไม่คิด ..."ผิดนี่คือที่ฉัน"
ที่ไปฝันหวั่นไหว..ดวงใจพ้อ
"เธอไม่รัก"หักฝัน..ที่ฉันทอ
เลยต้องต่อ"ขอรัก..ที่พักใจ"
จะมีไหม...ใครสน.คนไร้ค่า
มีเมตตามาช่วยด้วยผ่องใส
ฉันมันเป็นเช่นดินสิ้นค่าไป
จะมีใคร...ใครกันหันมามอง
ใจใฝ่แต่แค่เธอ..เสมอแน่น
อยู่ในแกนแดนวัน'ฉัน-เธอ'สอง
ฝันลมลมแล้งแล้ง..รักแห้งตรอง
ใจก็หมองหม่นเศร้าแทบเหงาจริง
ขอปันใจ.ได้ไหม...แสนไหวหวั่น
นิดเดียวเอง...เท่านั้น..ให้ฉันผิง
เศษความรัก..ที่เธอ..เผลอให้อิง
กับร่องรอย...อ้อยอิ่ง....ที่ทิ้งลง
ที่เอื้อนเอ่ยเปรยคำ เพียงย้ำบอก
มิได้หลอกลวงใจ เพื่อไหลหลง
ทุกสิ่งอย่างวางไว้ ในจำนงค์
มิปลิดปลง ลงโทษ หรือโกรธเธอ
อาจวางเรื่อง เคืองขุ่น ด้วยวุ่นนัก
ลืมคำรัก สลักร้อย คอยเสนอ
แต่ยังคง ตระหนัก ว่าอยากเจอ
รักเสมอ ยึดมั่น มิผันแปร
ผิดครั้งนี้ ที่กล่าว ช่างร้าวลึก
ในสำนึก ตรึกเป็น เช่นรอยแผล
สิ่งที่หวัง ยังอยู่ คู่ดวงแด
หากเธอไม่ เหลียวแล คงแพ้ทาง
ร้อยกรองกานท์ สาส์นส่ง ไว้ตรงนี้
บอกคนดี อีกครา อย่าเมินหมาง
ไร้ซึ่งเล่ห์ เพทุบาย ที่หมายวาง
ด้วยทุกอย่าง กล่าวชี้ อยู่ที่ใจ...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
