...อกบางคน ต้องมี ที่โดนหัก
ทุกคนก็ มีรัก เคยคักคึก
มีความหลัง รั้งพา ตรอมตราตรึก
คอยหวนนึก เลียแก้ แผลที่เป็น...
...หากมีอก ไม่หัก น่ารักอยู่
แถมยังดู ซื่อดี ที่เคยเห็น
มิกลัวตาย หมายภักดิ์ รักเช้าเย็น
ยามเดือนเพ็ญ ก็เหม่อ เพ้อครวญคราง...
...เช่นฉันนี้ เคยอ่อน โดนศรรัก
แล้วโดนหัก อกรวม สวมทั้งหมาง
หักทั้งอก แล้วยัง หักหลังนาง
โอ๊ย...มันเจ็บ! มิสร่าง เบิ้ลทางตรอม...
รัตนาวดี
เมื่ออกหัก รักร้าว ถึงคราวปวด
สุดยิ่งยวด ปวดพล่า ดมยาหอม
แก้ไม่ไหว จ่อมจิต คิดตรมตรอม
ดอกพะยอม ยามยาก จำจากลา
ตอนรักเรา เช้าสาย บ่ายเย็นถึง
หวานสุดซึ้ง อ้อยตาล หวานเป็นบ้า
ดีน้ำตาล ใส่ปาก ไม่อยากลา
คร่ำครวญหา โหยไห้ ยามไกลกัน
เหมือนประหนึ่ง หยุดโลก ไว้ตรงหน้า
ซ่านอุรา ยามชิด สนิทฉัน
ช่างอิ่มเอม เปรมปรีดิ์ ทุกวี่วัน
ไม่เคยหวั่น เรื่องร้าย จะกลายกลืน
จากวันนั้น ถึงวันนี้ สามปีผ่าน
อันอ้อยตาล หวานลิ้น ไยสิ้นฝืน
กลับกลายขม ซมซาน ผ่านวันคืน
อกสะอื้น ครวญหา เหว่ว้าใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
