อยากจะบอกออกไปให้รู้ว่า
ที่ผ่านมา ดวงหทัย ใฝ่สนอง
ไม่เคยร้าง จางใจ คงไตร่ตรอง
หมายเคียงครอง ข้องเกี่ยวมิเหลียวใคร
อยากเป็นแสง นำทางร่วมสร้างฝัน
เพื่อฝ่าฟัน วันหม่น จนสดใส
กาลเวลา ผ่านผัน สัญญาใจ
ยังคงมั่น ตลอดไป มิคลายลง
ไม่ต้องใช้เวทย์มนตร์ เพื่อดลรัก
ก็ตระหนัก ฤทัย ในประสงค์
เพียงสิ่งหนึ่ง พึงขอ อย่าท้อปลง
ให้เธอคง รักมั่น มิผันแปร
อย่าได้คิดสับสน ว่าตนต่ำ
เหมือนตอกย้ำ ทรวงใน ให้เป็นแผล
เรื่องของใจ ใฝ่รัก ภักดิ์ดวงแด
อย่าแยแส ชั้นชน เป็นผลพา
เพียงรู้ว่า เธอรัก ภักดีแน่
ก็ยอมแพ้ ใจเธอ พร่ำเพ้อหา
จะยึดมั่น เพียงขวัญ ขอสัญญา
ปรารถนา เคียงอยู่ เป็นคู่เธอ
รักด้วยรัก ปักใจ มิถ่ายถอน
ห่วงอาทร วอนคำ นำเสนอ
อย่ากังวล ใครไหน ที่ได้เจอ
รักเสมอ มอบให้....จากใจนวล......
“สุนันยา”
ที่ผ่านมา ดวงหทัย ใฝ่สนอง
ไม่เคยร้าง จางใจ คงไตร่ตรอง
หมายเคียงครอง ข้องเกี่ยวมิเหลียวใคร
อยากเป็นแสง นำทางร่วมสร้างฝัน
เพื่อฝ่าฟัน วันหม่น จนสดใส
กาลเวลา ผ่านผัน สัญญาใจ
ยังคงมั่น ตลอดไป มิคลายลง
ไม่ต้องใช้เวทย์มนตร์ เพื่อดลรัก
ก็ตระหนัก ฤทัย ในประสงค์
เพียงสิ่งหนึ่ง พึงขอ อย่าท้อปลง
ให้เธอคง รักมั่น มิผันแปร
อย่าได้คิดสับสน ว่าตนต่ำ
เหมือนตอกย้ำ ทรวงใน ให้เป็นแผล
เรื่องของใจ ใฝ่รัก ภักดิ์ดวงแด
อย่าแยแส ชั้นชน เป็นผลพา
เพียงรู้ว่า เธอรัก ภักดีแน่
ก็ยอมแพ้ ใจเธอ พร่ำเพ้อหา
จะยึดมั่น เพียงขวัญ ขอสัญญา
ปรารถนา เคียงอยู่ เป็นคู่เธอ
รักด้วยรัก ปักใจ มิถ่ายถอน
ห่วงอาทร วอนคำ นำเสนอ
อย่ากังวล ใครไหน ที่ได้เจอ
รักเสมอ มอบให้....จากใจนวล......
“สุนันยา”
เมื่ออ่านพจน์จรดจาร อันหวานหอม
ราดลงย้อมดวงใจ ให้นึกหวล
ย้อนถึงกาลครั้งหนึ่ง ซึ้งรัญจวน
เคยอวดครวญหนุนทับ กับตักเธอ
เคยหยอกล้อออเซาะน้อง ทุกเช้าค่ำ
เป็นประจำเพราะรัก มากเสมอ
นับเป็นช่วงดีที่สุด ที่พี่เจอ
พร่ำละเมอในความรัก จากนวลนาง
อย่าได้ลี้หนีหลีก พี่ไปไหน
ปัญหาใดไม่ยากเขิน เกินสะสาง
เพียงหัวใจอย่าได้ชืด แล้วจืดจาง
คำว่า"ห่าง"จะหายไป จากใจเรา
นับแต่นี้ก็จะมี แต่ชิดใกล้
ดวงหทัยตั้งตระหง่าน ปานขุนเขา
จะหนักแน่นใกล้ชิดติดเป็นเงา
เรื่องที่เศร้าจะกลับหาย กลายเป็นดี
จะรักเธอตลอดไป อย่าสงสัย
ไม่มีใครมาแทนได้ นวลฉวี
ไม่ว่านับต่อจากนี้ อีกกี่ปี
ในฤดีจะมีเธอ..เพียงคนเดียว
bluesky
ราดลงย้อมดวงใจ ให้นึกหวล
ย้อนถึงกาลครั้งหนึ่ง ซึ้งรัญจวน
เคยอวดครวญหนุนทับ กับตักเธอ
เคยหยอกล้อออเซาะน้อง ทุกเช้าค่ำ
เป็นประจำเพราะรัก มากเสมอ
นับเป็นช่วงดีที่สุด ที่พี่เจอ
พร่ำละเมอในความรัก จากนวลนาง
อย่าได้ลี้หนีหลีก พี่ไปไหน
ปัญหาใดไม่ยากเขิน เกินสะสาง
เพียงหัวใจอย่าได้ชืด แล้วจืดจาง
คำว่า"ห่าง"จะหายไป จากใจเรา
นับแต่นี้ก็จะมี แต่ชิดใกล้
ดวงหทัยตั้งตระหง่าน ปานขุนเขา
จะหนักแน่นใกล้ชิดติดเป็นเงา
เรื่องที่เศร้าจะกลับหาย กลายเป็นดี
จะรักเธอตลอดไป อย่าสงสัย
ไม่มีใครมาแทนได้ นวลฉวี
ไม่ว่านับต่อจากนี้ อีกกี่ปี
ในฤดีจะมีเธอ..เพียงคนเดียว
bluesky
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
