กายเอยเคยเหนื่อยล้า เพียงใด
ทนกัดฟันฝืนใจ ต่อสู้
ลำบากแต่ฤทัย เต็มเปี่ยม
ขอเพื่อเพียงความรู้ ใส่ให้เติมเต็ม(๑๗๗)
พยายามไขว่คว้า มาครอง
เจ็บจิตพิษเป็นหนอง หม่นไหม้
ทนทุกข์คร่ำครวญหมอง มองเหม่อ
จนแต่ใจเก็บไว้ อย่าได้ครวญคราง(๑๗๘)
หากกระทำไป่แล้ว ยินดี
ยามหม่นหมองชีวี นี่ไซร้
จงหนักแน่นแกนฤดี ตระหนัก
ขืนขื่นขมตรมไหม้ จักช้ำใจกาย(๑๗๙)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
