จะมีกี่ คนเล่า ที่เฝ้าคิด
ด้วยชีวิต ต้องดิ้นรน จนถลำ
ต้องปากกัด ทีนถีบ รีบกระทำ
ทนระกำ ย้ำจิต คิดปลดปลง
เสียเวลา รถติด บนถนน
กว่าจะพ้น หนทาง อย่างประสงค์
ทั้งจำกัด ทุกเรื่อง เปลื้องปลดลง
นวลอนงค์ บางครั้ง ยังต้องท้อ
ด้วยว่าเงิน เดือนน้อย ดูด้อยค่า
เลี้ยงลูกหมา อีกหก อกช้ำหนอ
จักให้คิด เรื่องธรรม จำใจรอ
น้ำตาคลอ ด้วยว่าจน ทนช้ำใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
