แต่ใจฉัน รักมั่น ไม่สั่นรวน
............................
ร่างอ่อนล้า ชาด้าน มานย่อยยับ
ถูกโขกสับ นับแผล แลไม่ถ้วน
ตกวันคืน ยื่นหน้า มาก่อกวน
จะเร่งชวน เย้ยย้ำ ช้ำจนตาย
เมื่อสิ้นรัก หักใจ ไปเสียเถอะ
ใยสะเออะ เซอะร่าง เพียรสร้างส่าย
ฤๅคิดหวน ทวนหลัง หวังกลับกลาย
จงหยุดหมาย ชาตินี้ ไม่มีวัน
ถึงหดหู่ อยู่เช่น คนเว้นรัก
ไม่มีสัก หนึ่งนิด จิตหวาดหวั่น
หากแผลถก ตกสะเก็ด ขัดเข็ดมัน
ก็แค่คัน มือเกา เท่านั้นเอง
รพีกาญจน์ 59
เพิ่งสร่างไข้ ยังไม่เข้าที่ อย่าถือสา อย่าถือสา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
