อกเราเอยเหว่ว้า อาวรณ์
ขาดคู่เรียงเคียงหมอน ยิ่งร้าว
ขาดมิตรเปลี่ยวใจจร นอนเจ็บ
เดินเดี่ยวหนอมันกร้าว หนักเข้าใจพัง(๑๖๗)
อยากหาคนเกี่ยวก้อย ดามใจ
แลบ่หันทางไป มืดหน้า
ขอวอนท่านมาไว รีบเร่ง
เกินที่จะควะคว้า แน่แล้วฤๅเรา(๑๖๘)
หากตัดใจไป่ได้ คงดี
เจ็บจิตคิดเบือนหนี ยิ่งแล้ว
นอนเดียวเหี่ยวกายี จมจ่อม
สุดจักหาดวงแก้ว แนบน้องเนานอน(๑๖๙)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
