ยามราตรีล่วงแล้ว ทรามเชย
หลับสนิทจังเลย เอ่ยอ้าง
จันทร์กระจ่างอกเอย เลยล่วง
ไยจึ่งมาลาร้าง ห่างน้องเป็นไฉน(๑๖๔)
เย็นพระพายก่ายเกี้ยว เย็นใจ
เดือนเด่นเห็นรำไร จับฟ้า
มินานเล่าเราจึง จิตเปลี่ยว
เหลือบเล็งแลดวงหน้า อกเต้นตูมตาม(๑๖๕)
อุษาสางสว่างแล้ว ชวนมอง
แสงเด่นเป็นสีทอง ผ่องแผ้ว
หวนคิดคำนึงหมอง จงหนัก
ความรักหักหมดแล้ว ไม่แคล้วตรอมตรม(๑๖๖)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
