ช่อผกา คราอรุณ อุ่นแสงอ่อน
กลางสิงขร วอนรัก ฝากคิดถึง
เสน่หา เย้ายวน ชวนคำนึง
ยังติดตรึง ถึงห้วง ณ บ่วงใจ
อวลไอกลิ่น ประทิ่นหอม เคยดอมชิด
ยังคงติด พิศนวล ชวนหวามไหว
งามเจ้าเอย เผยช่อ ล้อลมไกว
เฝ้าอาลัย ภูกระดึง ซึ้งอุรา
ใครกันหนอ ก่อรัก สลักมั่น
แม้นานวัน หวั่นถึง รำพึงหา
ยอดภูสูง จูงหัวใจ ใครนำพา
เปล่งวาจา ค่ารัก ปักยอดภู
โอ้ลมเอย ลมพัด สะพัดไหว
ลมรำเพย เผยนัย ใครอดสู
เฝ้าครวญคำ พร่ำหา คราเชิดชู
ด้วยรักมั่นคงอยู่....(ที่ภูกระดึง)
“สุนันยา”
กลางสิงขร วอนรัก ฝากคิดถึง
เสน่หา เย้ายวน ชวนคำนึง
ยังติดตรึง ถึงห้วง ณ บ่วงใจ
อวลไอกลิ่น ประทิ่นหอม เคยดอมชิด
ยังคงติด พิศนวล ชวนหวามไหว
งามเจ้าเอย เผยช่อ ล้อลมไกว
เฝ้าอาลัย ภูกระดึง ซึ้งอุรา
ใครกันหนอ ก่อรัก สลักมั่น
แม้นานวัน หวั่นถึง รำพึงหา
ยอดภูสูง จูงหัวใจ ใครนำพา
เปล่งวาจา ค่ารัก ปักยอดภู
โอ้ลมเอย ลมพัด สะพัดไหว
ลมรำเพย เผยนัย ใครอดสู
เฝ้าครวญคำ พร่ำหา คราเชิดชู
ด้วยรักมั่นคงอยู่....(ที่ภูกระดึง)
“สุนันยา”