[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดุลย์ ละมุน]

ตัวฉันเอง เก่งน้อย พลอยหวั่นไหว
สิ่งที่เธอ ทำให้ มากมายนั้น
คือความรัก ฤาไฉน ในทุกวัน
นึกครามครัน หรือฉัน นั้นฝันไป
เพราะเธอดี มีค่า กว่าที่ขอ
ฉันจึงเก็บ เธอพนอ คลอชิดใกล้
คิดไปเอง หรือเปล่า เฝ้าถามใจ
สุดหวั่นไหว ให้สาว ถึงคราวตัน
มีเธอใกล้ เคียงกาย ในทุกครา
ทุกเวลา อ่อนไหว ใฝ่เพ้อฝัน
ฉันนั้นแอบ เผลอจินต์ ผินผูกพัน
เก็บเงียบงัน คนสำคัญ เฝ้าฝันไกล
อีกใจหนึ่ง ยื้อแย่ง แบ่งความคิด
ทั้งชีวิต นี้พร้อม ยอมมอบให้
ที่ฉันเหงา มิใช่เงา ของบางใคร
ทำเยี่ยงไร(เป็น)คนของใจ ตลอดกาล

"ดิน"

ให้ประจักษ์รักแม่จนแดเต้น
แม้นลำเค็ญเข่นร้ายมิคลายหวาน
ด้วยหน้าที่พลีเพื่อชาติราชการ
จำร้างนานห่างบ้านสะท้านใจ

ร้อยคมฆาตศาสตราหาประหวั่น
เพียงไกลกันวันเดียวให้เปลี่ยวไหว
ในราตรีที่เพ็ญผ่องเป็นยองใย
มองฟ้าไกลให้เพ้อเห็นเป็นหน้านวล

ออกโรมรันวันนี้ถ้าพี่รอด
เตรียมอ้อมกอดทอดใจอย่าได้ขวน
โปรดปราณีพี่ยาอย่าเรรวน
ขออิงแอบแนบนวลอวลอุรา
 

ถึง...แม่หญิงละอองดิน
จาก...พี่ออกขุนดุลย์ ละมุน