ครวญถึงใคร กันหนอ ท้อรันทด
อ่านกลอนกานท์ พานจด กำสรดสรวล
ใครคนนั้น อยู่ไหน จงใคร่ครวญ
รีบมาด่วน เถิดหนา อย่าให้คอย
รู้บ้างไหม การคอย ระห้อยหา
บางครั้งครา ขื่นจิต คิดเหงาหงอย
ทั้งระทม ตรมหม่น ทนใจน้อย
น้ำตาพลอย หล่นร่วง ทุกห้วงจินต์
ขอเป็นแรง ใจให้ ได้พบนะ
การรอคอย คงจะ สมถวิล
ขอจงพบ อย่าหม่น ได้ยลยิน
สุขชีวิน ยิ่งแท้ แน่ดังปอง
...จะคว้าหม่น ทนตรอม ให้ผอมมาก
ถึงว่ายาก ก็จะอด ลดด้วยหมอง
จะตั้งหน้า หาปลื้ม ดื่มยาดอง
จะนั่งยอง ร่ำไห้ โลกไหวตาม...
...เธอมาหาย หน้าหนี คิดดีหรือ
ไยปล่อยฉัน ซื่อบื่อ ห่วงตื้อถาม
น้ำตาไหล ระทม ตรมทุกยาม
เมื่อใจรอ ด้วยความ ผอมตามครวญ...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
