เหยื่อรายวัน

หนุ่มสาว วัยก้าวหน้า         พึ่งวิวาห์ มาคู่หนึ่ง
ร่วมสรรค์ ฝันคำนึง            หมายมุ่งถึง ซึ่งเส้นชัย

ความฝัน พลันสะดุด         เมื่อมีบุตร สุดวิสัย
งานหนัก จำพักไป            หันห่วงใย ในลูกแทน

ลูกเท้า เท่าฝาหอย         ตั้งแต่น้อย คอยหวงแหน
มิให้ ใดขาดแคลน            รักเปรียบแม้น แกนชีวี

หลายปี ที่โอบอุ้ม         ลูกสุขุม หนุ่มเต็มที่
พากเพียร เรียนเข้าที            อยู่ปีสี่ อาชีวะ

บ่อยครั้ง นั่งรถเมล์         พบเด็กเก-เรเกะกะ
ต้องเบี่ยง เลี่ยงปะทะ            ยินยอมจะ ระงับใจ

แต่แล้ว ไม่แคล้วคลาด         ชะตาขาด พลาดจนได้
มิรู้ ถูกผู้ใด               ลอบยิงใส่ วายชีวัน

พ่อแม่ ช็อกแน่นิ่ง         สูญเสียสิ่ง เทียมมิ่งขวัญ
เพียงว่า สถาบัน            ชื่อต่างกัน ถึงบรรลัย

อาธรรม์ อันวิกฤต         ใครเคยคิด วินิจฉัย
เอะอะ ขออภัย               อ้างเยาว์วัย ไร้น้ำยา

ต้องพลี อีกกี่ศพ         หากยังกลบ ทบปัญหา
มัวแต่ แผ่เมตตา            กี่มารดา ต้องอาดูร

เคารพรัก

สุนทรวิทย์