...เธอหายหน้า คราใด ใจฉันหาย
จิตวุ่นวาย สับสน หมองหม่นบ่อย
หวนระลึก ห่วงใย ซึ้งใจคอย
วจีถ้อย ผูกรัก สลักทรวง...
...เมื่อยามนั้น หวั่นไหว ไร้ความเหงา
แต่ยามนี้ ฉันเศร้า เฝ้าคอยห่วง
..เธอ..หายไป ไหนกัน ฤๅฝันลวง
ไยไม่มา ทักท้วง ยิ่งห่วงจริง...
...คงจะอยู่ เป็นสุข สนุกนะ
ถึงได้ละ กลอนกานท์ จนนานยิ่ง
มิช่วยเทียว เยียวยา พาอุ่นอิง
ไยปล่อยหญิง ให้เศร้า เฝ้าคร่ำครวญ...
...นานเกินวัน ฝันจาง จวนร้างหาย
ไยใจร้าย ปล่อยฉัน คิดฝันป่วน
จินตนา อารมณ์ เคยชมชวน
โปรดไตร่ตรอง ทบทวน รีบหวนคืน...
...เพียงบางครั้ง เท่านั้น เถิดฝันใหม่
มอบพลัง แรงใจ อย่าได้ฝืน
วาดฝันให้ กระจ่าง ทางยั่งยืน
ร่วมชมชื่น ประดับ กลับบ้านกลอน...
...รู้ไหมใคร ไห้หา ทุกคราฝัน
รอไมตรี ผูกมั่น เช่นวันก่อน
คอยเปิดกานท์ อ่านเฝ้า ก่อนเข้านอน
น้ำตาไหล ใจอ่อน ซบหมอนครวญ...
รัตนาวดี
ครวญถึงใคร กันหนอ ท้อรันทด
อ่านกลอนกานท์ พานจด กำสรดสรวล
ใครคนนั้น อยู่ไหน จงใคร่ครวญ
รีบมาด่วน เถิดหนา อย่าให้คอย
รู้บ้างไหม การคอย ระห้อยหา
บางครั้งครา ขื่นจิต คิดเหงาหงอย
ทั้งระทม ตรมหม่น ทนใจน้อย
น้ำตาพลอย หล่นร่วง ทุกห้วงจินต์
ขอเป็นแรง ใจให้ ได้พบนะ
การรอคอย คงจะ สมถวิล
ขอจงพบ อย่าหม่น ได้ยลยิน
สุขชีวิน ยิ่งแท้ แน่ดังปอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
