...เธอหายหน้า คราใด ใจฉันหาย
จิตวุ่นวาย สับสน หมองหม่นบ่อย
หวนระลึก ห่วงใย ซึ้งใจคอย
วจีถ้อย ผูกรัก สลักทรวง...
...เมื่อยามนั้น หวั่นไหว ไร้ความเหงา
แต่ยามนี้ ฉันเศร้า เฝ้าคอยห่วง
..เธอ..หายไป ไหนกัน ฤๅฝันลวง
ไยไม่มา ทักท้วง ยิ่งห่วงจริง...
...คงจะอยู่ เป็นสุข สนุกนะ
ถึงได้ละ กลอนกานท์ จนนานยิ่ง
มิช่วยเทียว เยียวยา พาอุ่นอิง
ไยปล่อยหญิง ให้เศร้า เฝ้าคร่ำครวญ...
...นานเกินวัน ฝันจาง จวนร้างหาย
ไยใจร้าย ปล่อยฉัน คิดฝันป่วน
จินตนา อารมณ์ เคยชมชวน
โปรดไตร่ตรอง ทบทวน รีบหวนคืน...
...เพียงบางครั้ง เท่านั้น เถิดฝันใหม่
มอบพลัง แรงใจ อย่าได้ฝืน
วาดฝันให้ กระจ่าง ทางยั่งยืน
ร่วมชมชื่น ประดับ กลับบ้านกลอน...
...รู้ไหมใคร ไห้หา ทุกคราฝัน
รอไมตรี ผูกมั่น เช่นวันก่อน
คอยเปิดกานท์ อ่านเฝ้า ก่อนเข้านอน
น้ำตาไหล ใจอ่อน ซบหมอนครวญ...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
