จะเอื้อนเอ่ยเอ๋ยอ๋อพ่อคุณเอ๋ย
อย่าหลงเลยหลงใหลจะไห้หวน
ยื่นวาจาพารักไปทักนวล
ก็เหมือนชวนครวญคร่ำมาพร่ำเรา
เพียงลมปากฝากไปในวายุ
อย่าหวังคุครองใจของใครเขา
เธอมิเห็นเป็นแน่จะแพ้เอา
ลมปากเจ้าเคล้ากลิ่นเลยสิ้นรัก
อย่าหลงเลยหลงใหลจะไห้หวน
ยื่นวาจาพารักไปทักนวล
ก็เหมือนชวนครวญคร่ำมาพร่ำเรา
เพียงลมปากฝากไปในวายุ
อย่าหวังคุครองใจของใครเขา
เธอมิเห็นเป็นแน่จะแพ้เอา
ลมปากเจ้าเคล้ากลิ่นเลยสิ้นรัก
บัณฑิตเมืองสิงห์
ที่ลมปากฝากไปในสายลม
ด้วยตัวผมมิกล้าทักรักใครเขา
เธอมิเห็นเป็นแน่แม้แพ้เอา
โดนคนเขาแย่งนวลนางช่างปะไร
จึงเอื้อนเอ่ยเอ๋ยอ๋อพอยลยิน
แผ่วลมลิ้นใช่ครวญคร่ำมาร่ำไห้
ด้วยวัยน้อยจะบอกนางได้อย่างไร
คำโบราณว่าเอาไว้ใช่เวลา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
