เมื่อวันนั้นรักนงนุชสุดสวาท
ใจจะขาดรอนรอนเริ่มอ่อนไหว
ถึงใครห้ามก็ไม่ฟังยังตั้งใจ
เพราะโหยให้คร่ำครวญถึงนวลนาง
แม้น้ำท่วมฝนตกฟ้าจะร้อง
ด้วยรักน้องยอดดวงใจไม่ขัดขวาง
อารมณ์รักหนักแน่นมิยอมห่าง
เมื่ออยู่นานรักเริ่มจางเมื่อนางจร
อารมณ์เปลี่ยนเวียนหมุนเริ่มฉุนเฉียว
หวานเป็นเปรี้ยวขื่นขมเริ่มหลอกหลอน
อารมณ์เกลียดเข้ามาไม่อาวรณ์
เสียงเจ้าหล่อน กระแต้..แว๊ด แผดเสียงดัง
อารมณ์โกรธจึงทะเลาะตบตีกัน
ความสัมพันธ์ขาดดิ้นจนสิ้นหวัง
อารมณ์เศร้าเข้าแทนที่ชีวิตพัง
ปู่..จึงนั่งก้มหน้าน้ำตาคลอ
ริน ดอนบูรพา
๑๓ มิ.ย. ๕๕
ใจจะขาดรอนรอนเริ่มอ่อนไหว
ถึงใครห้ามก็ไม่ฟังยังตั้งใจ
เพราะโหยให้คร่ำครวญถึงนวลนาง
แม้น้ำท่วมฝนตกฟ้าจะร้อง
ด้วยรักน้องยอดดวงใจไม่ขัดขวาง
อารมณ์รักหนักแน่นมิยอมห่าง
เมื่ออยู่นานรักเริ่มจางเมื่อนางจร
อารมณ์เปลี่ยนเวียนหมุนเริ่มฉุนเฉียว
หวานเป็นเปรี้ยวขื่นขมเริ่มหลอกหลอน
อารมณ์เกลียดเข้ามาไม่อาวรณ์
เสียงเจ้าหล่อน กระแต้..แว๊ด แผดเสียงดัง
อารมณ์โกรธจึงทะเลาะตบตีกัน
ความสัมพันธ์ขาดดิ้นจนสิ้นหวัง
อารมณ์เศร้าเข้าแทนที่ชีวิตพัง
ปู่..จึงนั่งก้มหน้าน้ำตาคลอ
ริน ดอนบูรพา
๑๓ มิ.ย. ๕๕