...บอกตัวเอง...อยู่เหมือนกัน...
หยุดรอเขาคนนั้น...คงดีกว่านี้
ชีวิตที่ไร้ความหมาย...คงก้าวต่อไป...ได้สักที...
เลิกจมกับภาพเก่าที่แสนดี...มองหาบางคนที่...ดีพอ
...แต่เธอรู้ไหม?...
ไม่ว่ายิ่งพยายามเท่าไหร่...ยิ่่งท้อ
บอกตัวเองซ้ำ-ซ้ำ...ลืมสิ่งที่เขาทำ..อย่ารอ
แต่ทุกครั้งที่คิดจะพอ...หัวใจยังจดจ่อ...ที่เดิม...
...หัวใจอ่อนแอ...
ไม่มีสิ่งใดจะดูแล...ส่งเสริม
เมื่อคิดจะลืมใคร...ก็ทำไม่ได้..เหมือนเดิม...
หลายครั้งที่คิดจะเริ่ม...กลับเหมือนยิ่งตอกย้ำและเพิ่ม...คราบน้ำตา...
5555+ ก็นะ กลอนมันพาไป ^^
..บอกตัวเอง..อีกสักครั้ง..
ลืมเรื่องราวความหลัง..ที่อ่อนล้า
หรือมองหา..คนช่วย..ซับนำ้ตา
จะให้ยืมผ้าเช็ดหน้า...ถ้าเธอต้องการ
ก็ยังไม่เข้าใจ
เขาดีแค่ไหน..ทำไม..เธอฟุ้งซ่าน
ถ้าว่างมาก อยากชวน มาช่วยทำงาน
เป็นคนที่บ้าน..รับรอง..จะสุขใจ
ลืมเรื่องราวความหลัง..ที่อ่อนล้า
หรือมองหา..คนช่วย..ซับนำ้ตา
จะให้ยืมผ้าเช็ดหน้า...ถ้าเธอต้องการ
ก็ยังไม่เข้าใจ
เขาดีแค่ไหน..ทำไม..เธอฟุ้งซ่าน
ถ้าว่างมาก อยากชวน มาช่วยทำงาน
เป็นคนที่บ้าน..รับรอง..จะสุขใจ