กายดับดิ้น สิ้นลง ก็คงเผา
เหลือเพียงเถ้า ถ่านไฟ ให้ห่วงหา
กระดูกโรย โปรยน้ำ ลำคงคา
คือเวลา แห่งเหงา เศร้าอาลัย
แต่ความดี ที่สร้าง สว่างอยู่
เขาเชิดชู บูชา ข้ามฟ้าใหม่
พร้อมสรรเสริญ เยินยอ กันต่อไป
นานเท่าใด ไม่รู้ อยู่ที่"คน"
มหาซัง
เหลือเพียงเถ้า ถ่านไฟ ให้ห่วงหา
กระดูกโรย โปรยน้ำ ลำคงคา
คือเวลา แห่งเหงา เศร้าอาลัย
แต่ความดี ที่สร้าง สว่างอยู่
เขาเชิดชู บูชา ข้ามฟ้าใหม่
พร้อมสรรเสริญ เยินยอ กันต่อไป
นานเท่าใด ไม่รู้ อยู่ที่"คน"
มหาซัง
ในวังวนวุ่นวายเรื่องหลายหลาก
เวียนซ้ำซากวิบากกรรมน้อมนำผล
แม้แรงล้าร้าวรอนมิผ่อนปรน
เมื่อผ่านพ้นเงาฝันก็พลันจาง
เฝ้าโหยหาคว้าไขว่แต่ไร้หวัง
โดยลำพังเพ้อหม่นทนหมองหมาง
ความทุกข์ท้อทรมานดั่งม่านพราง
ในเส้นทางเวียนว่ายสายธารกรรม
จึงดั้นด้นค้นหาคุณค่าจิต
ฝืนลิขิตปรารถนาพาถลำ
หนึ่งชีวิตหนึ่งคนตนกระทำ
ถูกจองจำพันธนาด้วยค่าใด
ไม่รู้ใจ
เวียนซ้ำซากวิบากกรรมน้อมนำผล
แม้แรงล้าร้าวรอนมิผ่อนปรน
เมื่อผ่านพ้นเงาฝันก็พลันจาง
เฝ้าโหยหาคว้าไขว่แต่ไร้หวัง
โดยลำพังเพ้อหม่นทนหมองหมาง
ความทุกข์ท้อทรมานดั่งม่านพราง
ในเส้นทางเวียนว่ายสายธารกรรม
จึงดั้นด้นค้นหาคุณค่าจิต
ฝืนลิขิตปรารถนาพาถลำ
หนึ่งชีวิตหนึ่งคนตนกระทำ
ถูกจองจำพันธนาด้วยค่าใด
ไม่รู้ใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
