แสนเงียบงันหวั่นได้ ดายเดียว
นอนจ่อมจมกายเกลียว เกี่ยวข้อง
หันหาบ่เฉลียว จิตดับ เลยแฮ
จึงจับจดคอยจ้อง แต่เจ้าคนเดียว(๑๑๕)
คิดถึงเขาค่ำเช้า นานมา
หยาดหยดรดอุรา อกร้าว
จำจักหั่นเลยนา พาเจ็บ ดวงแด
ใจสะทกอกกร้าว เมื่อรู้เขาเมิน(๑๑๖)
เธอชิงชังชั่งไร้ ปราณี
ฉันเจ็บเหน็บฤดี ยิ่งแล้ว
หากเธอไม่รักจักหนี ไกลห่าง
ยามค่ำคืนกลืนแห้ว ห่อนรู้รสมัน(๑๑๗)
หากรักฉันมั่นให้ กลับหวน
มาต่อกลอนกวนกวน อย่าแพ้
ใจใจหน่อยชักชวน มาเล่น ดังเคย
คงบ่ผิดหวังแน้ อย่าให้คอยนาน(๑๑๘)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
