งอนเกินงาม

อยากรักเธอ จริงจัง อีกครั้งหนึ่ง
         ให้ลึกซึ้ง ตรึงมาน กว่ากาลก่อน
         รักที่เคย ผิดพลาด ขาดอาทร
         จนตัดรอน ร้างรา กันครานั้น

            วันนี้ พี่มาง้อ ขอโอกาส
         คงสามารถ รอมชอม นะจอมขวัญ
         พี่จริงใจ หมายฟื้น คืนสัมพันธ์
         เลิกเดียดฉันท์ ผันแปร เล่นแง่งอน

            ลืมความหลัง เพื่อย่าง ไปข้างหน้า
         ดับโกรธา ลงพลัน หันโอนอ่อน
         ต่อนี้จัก หยอกเย้า เคล้าอิงอร
         มิย่อหย่อน จรห่าง เหมือนอย่างเคย

            สู้หว่านล้อม พรรณนา สารพัด
         กลับสะบัด-สะบิ้ง ทำนิ่งเฉย
         ดูมิเหลือ เยื่อใย สิ่งใดเลย
         ยากลงเอย เสียแล้ว แก้วกานดา

            ถึงพร่ำง้อ ต่อไป คงไร้ผล
         สุดทานทน นงลักษณ์ เธอยักท่า
         งอนเกินงาม อย่างนี้ พี่ขอลา
         ไปข้างหน้า หาเอาใหม่ ก็ได้วะ

แบร่ๆ

สุนทรวิทย์