รักสองเรา นั้นกร่อย ขาดรอยหวาน
เธอจึงซาน ซมหนี ไม่มีฉัน
ซุ่มรักเก่า เคยคู่ หดหู่พลัน
กลายเป็นฝัน สลาย ระอายนัก
ขอให้เธอ ไปดี สุขีเถิด
เรื่องที่เกิด กับฉัน อย่าหวั่นหนัก
ยังสู้ไหว ไม่เป็นไร หรอกที่รัก
แค่อกหัก เพียงครั้ง ใจมั่นคง
ฉันจะไม่ คร่ำครวญ รัญจวนจิต
เธอเลิกคิด ได้เลย ไม่เคยหลง
ถึงเจ็บช้ำ เท่าไหร่ ฤทัยปลง
ความทะนง ยังอยู่ ทนสู้ไป
ขอหลบเลีย แผลใจ ให้หายเจ็บ
แผลอักเสบ สุดช้ำ ระกำไหว
ทั้งสี่ห้อง ร้าวรวด แสนปวดใจ
เจ็บครั้งนี้ ยิ่งใหญ่ แต่..ยังไม่ตาย
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
