ร้อย คำรัก ฝากผ่าน ลานอักษร
เขียนเป็นกลอน อ้อนคำ นำสื่อสาร
ว่าใครหนึ่ง รำพึงเหงา ปนร้าวราน
สลักกานท์ ขานถ้อย มาคอยรอ
คำ ที่เพียร เขียนย้ำ ไม่ฉ่ำหวาน
ด้วยขื่นขม ตรมมาน มาหว่านขอ
ให้ลมพา พัดผ่าน เพื่อสานทอ
คู่พนอ คลอเคล้า คลายเศร้าตรม
รัก ที่ร้อย คอยสมาน วันหวานชื่น
แม้นผ่านคืน กลืนเจ็บ เก็บขื่นขม
หากเธอรับ รู้ได้ ช่วยคลายปม
ล้างระทม ถมจินต์ ให้สิ้นไป
ฝาก บอกย้ำ คำเย้าคนเฝ้าหวง
ว่าในทรวง ห่วงหา พาหวั่นไหว
โอ้รักเอย เผยย้ำ ชื่นฉ่ำใจ
ด้วยหทัย หมายมั่น รอวันเคียง....
“สุนันยา”
ยินสำเนียงเรียงร้อยถ้อยคำรัก
ให้ประจักษ์ภักดิ์ใจในน้ำเสียง
สฤษฎ์กานท์หวานล้ำร้อยคำเรียง
เนื้อสำเนียงเพียงยลฉ่ำล้นใจ
ด้วยความในใคร่คิดไม่ผิดเจ้า
กอดความเหงาเว้าวอนอ้อนฟ้าใส
เป็นสะพานสาส์นคำลำนำไป
ส่งจากห้วงดวงใจมอบให้เธอ
หมายกำนัลใจมั่นคงที่ส่งถึง
สุดตราตรึงซึ้งกานท์หวานเสมอ
จะเก็บถ้อยร้อยคำรักถักเลิศเลอ
ไว้ปรนเปรอยามเผลอซึ้งคิดถึงนวล
ทุกถ้อยพร่ำ นำพา คำว่ารัก
เรียงร้อยถัก ปักใน หทัยหวน
ส่งมามอบ ปลอบใจ ให้อุ่นอวล
มิเพียงครวญ ยวนเย้า เพื่อเอาใจ
สลักมาน หวานคลอ เพื่อรอหา
ส่งสัญญาณเวลา คราหวั่นไหว
เธออย่าร้าง ห่างเหิน เมินสายใย
รักที่ให้ จากจิต ยังติดตรึง
ร้อยคำเรียง เคียงรัก สลักมั่น
หากเธอนั้น รับรู้ ผู้คิดถึง
ทุกคำขาน หวานคม พรมรำพึง
ว่าสุดซึ้ง ยิ่งนัก รักจากเธอ...
“สุนันยา”
ให้ประจักษ์ภักดิ์ใจในน้ำเสียง
สฤษฎ์กานท์หวานล้ำร้อยคำเรียง
เนื้อสำเนียงเพียงยลฉ่ำล้นใจ
ด้วยความในใคร่คิดไม่ผิดเจ้า
กอดความเหงาเว้าวอนอ้อนฟ้าใส
เป็นสะพานสาส์นคำลำนำไป
ส่งจากห้วงดวงใจมอบให้เธอ
หมายกำนัลใจมั่นคงที่ส่งถึง
สุดตราตรึงซึ้งกานท์หวานเสมอ
จะเก็บถ้อยร้อยคำรักถักเลิศเลอ
ไว้ปรนเปรอยามเผลอซึ้งคิดถึงนวล
ทุกถ้อยพร่ำ นำพา คำว่ารัก
เรียงร้อยถัก ปักใน หทัยหวน
ส่งมามอบ ปลอบใจ ให้อุ่นอวล
มิเพียงครวญ ยวนเย้า เพื่อเอาใจ
สลักมาน หวานคลอ เพื่อรอหา
ส่งสัญญาณเวลา คราหวั่นไหว
เธออย่าร้าง ห่างเหิน เมินสายใย
รักที่ให้ จากจิต ยังติดตรึง
ร้อยคำเรียง เคียงรัก สลักมั่น
หากเธอนั้น รับรู้ ผู้คิดถึง
ทุกคำขาน หวานคม พรมรำพึง
ว่าสุดซึ้ง ยิ่งนัก รักจากเธอ...
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
