คืนแล้วคืนเล่า...ในความเปล่าเปลี่ยว
เสียงของความโดดเดี่ยว..ช่างปวดร้าว
กระซิบซำ้ๆ...ผ่านทรงจำอันยืดยาว
กับเรื่องราวเก่าๆ.....กัดกร่อนใจ
มองดาวดวงเดิม..ดวงนั้น
ดาวความฝัน...ที่เราวาดไว้
ใต้ผืนม่าน..รัตติกาล..กว้างไกล
เธออยู่หนใด?..รู้มั้ย..ใครคอย
เสียงของความโดดเดี่ยว..ช่างปวดร้าว
กระซิบซำ้ๆ...ผ่านทรงจำอันยืดยาว
กับเรื่องราวเก่าๆ.....กัดกร่อนใจ
มองดาวดวงเดิม..ดวงนั้น
ดาวความฝัน...ที่เราวาดไว้
ใต้ผืนม่าน..รัตติกาล..กว้างไกล
เธออยู่หนใด?..รู้มั้ย..ใครคอย
....ค่ำคืนที่ว่างเปล่า....
กับวันเวลาของเรา...ที่เคลื่อนคล้อย
ฉันจมอยู่ในบ่อน้ำตา...และคำสัญญา...เลื่อนลอย
กี่คืนที่รอคอย...ยิ่งทำให้กำลังใจถดถอย...ร้าวราน
...ค่ำคืน...ที่ยังรอ...
หัวใจฉันทดท้อ...กลัวการเปลี่ยนผัน
ทุกเข็มนาฬิกา...ยิ่งตอกย้ำให้รู้ว่า...เนิ่นนาน
ทุกวินาทีที่พ้นผ่าน...ทดแทนด้วยแสนล้าน...หยดน้ำตา
...ค่ำคืนที่เงียบงัน...
หลายสิ่งที่ทำให้ไหวหวั่น....อ่อนล้า
แต่ทุกลมหายใจ...ยังคงมีเธอไว้...เรื่อยมา
ยึดมั่นกับคำสัญญา...แม้รู้ดีว่าไร้ค่า...แต่ยังรอ...