วันนี้
แสงดวงดาวริบหรี่..ยังกะพริบถี่บนฟ้า
แสงจันทร์ยังทอไม่ลา
ทำไมใจฉันจึงห่วงหา แต่เธอ
ไม่มีคำตอบ
ที่คอยปลอบฉันอยู่ เสมอ~เสมอ
ความรู้สึกก็ได้แค่ "อยากพบเจอ"..
มันเป็นความละเมอ..อยู่ในใจ
ทุกค่ำ
การกระทำที่มอบคือ...'ความอ่อนไหว'
ขาดเธอไม่นานสักเท่าไร
หัวใจก็ได้..เจ็บแปลบทุกที
รู้ไหม..
หัวใจที่ผมให้ "ผมให้คุณ" ทุกไออุ่นล้นปรี่
แต่คุณพ่อ คุณแม่...ท่านให้ไปแต่งงานกับคนที่
เหมือนว่าดี
แต่มันไม่มี ไม่มีไม่ใช่เลย
ผมเสียใจ
คำสุดท้าย ที่ไม่มีอะไรจะมอบให้..เฉลย
ผมขอโทษ ขอโทษอย่าโกรธผมเลย
แม้ผมจะเคย เดินจากคุณไปแล้ว
เธอคนนั้นสะบั้นรักผม
เธอเจียดหัวใจไปให้ชายอื่นชม
สุดท้ายกวาดทิ้งความ "พยายามรักของผม"อย่างเศษแก้ว
เขาไม่เคย..สนใจไมตรีที่มีเลย..ผมอยู่กับเขาแล้วหัวใจผมแกร่ว
มันแผ่วเบา...ไปทุกเวลา
ผมอยากกลับมาหาคุณ
มาแบ่งปันไออุ่นและความห่วงหา
แต่ทำไมได้ ผมมี"พันธะ"ที่พันธนา
ผมต้องรับผิดชอบ..ด้วยกาลจากลา...
เพื่อไม่ให้มีปัญหา...กับสังคม
อี๊...เกลียดผู้ชายเจ้าชู้ทิ้งไปแล้วยังมีเอี่ยวอีก 55+ กลับมาเปรยคำหวานแล้วก็อ้างสัมคม(แต่งเองไม่ใช่หรอ) ขอโทษค่า อินไปหน่อย (แอบทำหน้าตาเหวอๆตอนอ่านจบ)
แสงดวงดาวริบหรี่..ยังกะพริบถี่บนฟ้า
แสงจันทร์ยังทอไม่ลา
ทำไมใจฉันจึงห่วงหา แต่เธอ
ไม่มีคำตอบ
ที่คอยปลอบฉันอยู่ เสมอ~เสมอ
ความรู้สึกก็ได้แค่ "อยากพบเจอ"..
มันเป็นความละเมอ..อยู่ในใจ
ทุกค่ำ
การกระทำที่มอบคือ...'ความอ่อนไหว'
ขาดเธอไม่นานสักเท่าไร
หัวใจก็ได้..เจ็บแปลบทุกที
รู้ไหม..
หัวใจที่ผมให้ "ผมให้คุณ" ทุกไออุ่นล้นปรี่
แต่คุณพ่อ คุณแม่...ท่านให้ไปแต่งงานกับคนที่
เหมือนว่าดี
แต่มันไม่มี ไม่มีไม่ใช่เลย
ผมเสียใจ
คำสุดท้าย ที่ไม่มีอะไรจะมอบให้..เฉลย
ผมขอโทษ ขอโทษอย่าโกรธผมเลย
แม้ผมจะเคย เดินจากคุณไปแล้ว
เธอคนนั้นสะบั้นรักผม
เธอเจียดหัวใจไปให้ชายอื่นชม
สุดท้ายกวาดทิ้งความ "พยายามรักของผม"อย่างเศษแก้ว
เขาไม่เคย..สนใจไมตรีที่มีเลย..ผมอยู่กับเขาแล้วหัวใจผมแกร่ว
มันแผ่วเบา...ไปทุกเวลา
ผมอยากกลับมาหาคุณ
มาแบ่งปันไออุ่นและความห่วงหา
แต่ทำไมได้ ผมมี"พันธะ"ที่พันธนา
ผมต้องรับผิดชอบ..ด้วยกาลจากลา...
เพื่อไม่ให้มีปัญหา...กับสังคม
อี๊...เกลียดผู้ชายเจ้าชู้ทิ้งไปแล้วยังมีเอี่ยวอีก 55+ กลับมาเปรยคำหวานแล้วก็อ้างสัมคม(แต่งเองไม่ใช่หรอ) ขอโทษค่า อินไปหน่อย (แอบทำหน้าตาเหวอๆตอนอ่านจบ)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
