มิรู้..การปรองดอง กับคะนอง...คะนึงนัย
เสริมแทรก..ผลิแผกไป เพื่อก่นกวน...ฤๅดวลกัน (๘๒)
เหตุผล..คนละเรื่อง เมื่อห้องเครื่อง...เฟืองสะบั้น
เผยแพร่..แค่ตะบัน ก็บ่จบ...สงบใจ (๘๓)
ชวนร่าย..ยิ่งพ่ายฤทธิ์ จนหมู่มิตร...เริ่มหมั่นไส้
เมื่อยล้า..ขากรรไกร ถกสนาน...คูณหารคำ (๘๔)
ตาหู..เมื่อรู้แจ้ง เริ่มแขยง...ถูกขยำ
อัสดง..โปรดจงจำ หลังราตรี...พรุ่งทิวา (๘๕)
เวียนวน..อยู่บนโลก อุปโลกน์...อนัตตา
เข้าถึง..ซึ่งปัญญา จึ่งจรส...รู้ปลดปลง (๘๖)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
