ยากจะเอ่ยความนัยจากใจนี้
ว่าใจมีความเศร้าสักเท่าไหน
ยากจะหาถ้อยคำพร่ำบอกใคร
เพราะคำไหนก็ไม่เท่าเศร้าที่มี
ตั้งแต่วันที่เธอเผลอลาจาก
เหมือนกระชากวิญญาณแล้วพาลหนี
ต้องทุกข์ทนทรมานเนิ่นนานปี
ร่างกายมีแต่เหมือนตายไร้วิญญาณ
ยามสายฝนโปรยปรายคล้ายดั่งเข็ม
ทิ่มแทงเต็มฤทัยให้ร้าวฉาน
ยามสุรีย์สาดแสงแดงตระการ
เกินต้านทานเหมือนรังสีฉายที่ใจ
ยามฟังเพลงรักหวานเพลงพาลเศร้า
ทุกค่ำเช้าฟ้าหมดความสดใส
ยามจะกินยากฝืนกลืนลงไป
กินอะไรก็แกล้มแซมน้ำตา
แต่ไม่เคยโทษเคืองเรื่องที่ผ่าน
จะร้าวรานแค่ไหนไม่ถือสา
ยังคงรอคนไกลให้คืนมา
เพื่อบอกว่าทุกสิ่งนั้นฉันผิดเอง
ผิดที่เผลอโง่งมหลงลมปาก
ผิดที่ฝากฤทัยให้ข่มเหง
ผิดที่ยังคงเศร้าเหงาวังเวง
ผิด..ผิดเอง ที่ยังช้ำ..จำไม่ลืม
****************
ต้นรักปลูกผูกด้ายสายใยรัก
เฝ้าฟูมฟักภักดิ์ดีพลีด่ำดื่ม
รดน้ำใจไหลสู่มิรู้ลืม
ทุกวันปลื้มลุ่มหลงดงรักงาม
เมื่อวันช้ำนำเขาเข้ามาข่ม
มอบขื่นขมตรมเศร้าเฝ้าเหยียดหยาม
หันหลังเดินจากไกลใต้ฟ้าคราม
สุดหักห้ามหัวใจวันไร้เธอ
..กุสุมา..
<a href="http://www.youtube.com/v/yY7XBlSMA_M&rel=0&fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/yY7XBlSMA_M&rel=0&fs=1</a>
ว่าใจมีความเศร้าสักเท่าไหน
ยากจะหาถ้อยคำพร่ำบอกใคร
เพราะคำไหนก็ไม่เท่าเศร้าที่มี
ตั้งแต่วันที่เธอเผลอลาจาก
เหมือนกระชากวิญญาณแล้วพาลหนี
ต้องทุกข์ทนทรมานเนิ่นนานปี
ร่างกายมีแต่เหมือนตายไร้วิญญาณ
ยามสายฝนโปรยปรายคล้ายดั่งเข็ม
ทิ่มแทงเต็มฤทัยให้ร้าวฉาน
ยามสุรีย์สาดแสงแดงตระการ
เกินต้านทานเหมือนรังสีฉายที่ใจ
ยามฟังเพลงรักหวานเพลงพาลเศร้า
ทุกค่ำเช้าฟ้าหมดความสดใส
ยามจะกินยากฝืนกลืนลงไป
กินอะไรก็แกล้มแซมน้ำตา
แต่ไม่เคยโทษเคืองเรื่องที่ผ่าน
จะร้าวรานแค่ไหนไม่ถือสา
ยังคงรอคนไกลให้คืนมา
เพื่อบอกว่าทุกสิ่งนั้นฉันผิดเอง
ผิดที่เผลอโง่งมหลงลมปาก
ผิดที่ฝากฤทัยให้ข่มเหง
ผิดที่ยังคงเศร้าเหงาวังเวง
ผิด..ผิดเอง ที่ยังช้ำ..จำไม่ลืม
****************
ต้นรักปลูกผูกด้ายสายใยรัก
เฝ้าฟูมฟักภักดิ์ดีพลีด่ำดื่ม
รดน้ำใจไหลสู่มิรู้ลืม
ทุกวันปลื้มลุ่มหลงดงรักงาม
เมื่อวันช้ำนำเขาเข้ามาข่ม
มอบขื่นขมตรมเศร้าเฝ้าเหยียดหยาม
หันหลังเดินจากไกลใต้ฟ้าคราม
สุดหักห้ามหัวใจวันไร้เธอ
..กุสุมา..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
