ไม่เข้าใจตัวเอง..ซะมากกว่า
มันปวดปร่าภายใน..ที่ไม่ปลื้ม
หลังฝนสาดขาดสาย..จะหมายลืม
คงต้องยืมเพลงบางบท..สะกดใจ
จินตนาฟ้าหม่น..หลังฝนหยาด
แต่ยังขาดสุนทรีย์..หาที่ไหน?
ความสนิทเสมือน..ร้างเลือนไกล
หากโทรฯไป..กลัวเธอฟังอาจกังวล
จึงฝากเพลง"เธอไม่ผิด"สะกิดบอก
คือทางออกในเจตน์..เหนือเหตุผล
ส่วนหนึ่งขาดกลไก..แห่งใจตน
เธออดทนไหวหรือเปล่า?..ช่วยกล่าวรอ..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
