เมฆหม่น ผ่านพ้นไป แสงรำไพ ฉายแผ้วผ่อง
เวหา อ่ารงรอง อาบสีทอง ลำยองตา
ดั่งคน พ้นรันทด หายสลด หมดปัญหา
ดื่นทัณฑ์ อันค้างคา พลันเยียวยา มาเป็นดี
ชีวิต ติดล้ม,ลุก หลอมรวมทุกข์ และสุขศรี
สำแดง แห่งโลกีย์ ไร้วิถี ทางจีรัง
ธรรมดา โลกามิส ห้ามท้อจิต ยามผิดหวัง
มานะ แก้ประทัง ดีกว่าชัง นั่งโทษใคร
วันนี้ มีทุกข์ครัน อาจสุขสันต์ เมื่อวันใหม่
อิ่มหนำ คือกำไร เลิกฝักใฝ่ ในราคี
กอบกู้ สู้ชีวิต สุจริต ไม่คิดหนี
อุเบกขา ธรรมจารี จนหรือมี อยู่ที่ใจ
สุนทรวิทย์