รอยอดีต ย้อนมา ผวาอก
เจ็บช้ำฟก สทกร้าว หนาวยิ่งกว่า
คอยตามหลอก ตามหลอน ต้อนทุกครา
ปวดอุรา เหลือแสน สุดแค้นเคือง
อยากจะลบ กลบเกลื่อน จึงเบือนหน้า
ทุกเวลา พาให้ ไม่ฟูเฟื่อง
ตามจดจ่อ ลิ่วล้อ หนอฟันเฟือง
เคยรุ่งเรือง กลับร่วงโรย ระโหยทรวง
สลัดรอย เท่าไร ก็ไม่ออก
เหมือนหนามยอก ปวดแปลบ แสบทุกช่วง
ตอกสลัก ฝังแน่น ถึงแก่นดวง
ฤทัยกลวง ช่วงช้ำ ทนกล้ำกลีน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
