มอบ ไมตรี นี้ให้ ได้ประจักษ์
มอบ ความภักดิ์ ด้วยคำ คอยพร่ำหา
มอบ ทุกถ้อย ร้อยเรียง ที่เคียงมา
มอบ วาจา ฝากขวัญ อย่าหวั่นเลย
รัก จากใจ ใช่เพียง สำเนียงสร้าง
รัก ที่วาง ยังแจ่ม รอยแย้มเผย
รัก หนึ่งใน ฤดี ไม่มีเปรย
รัก ดั่งเคย เอ่ยสร้าง เคียงข้างกัน
ฝาก ฤดี แนบเนา ทุกเข้าค่ำ
ฝาก ลำนำ คำนึง รำพึงฝัน
ฝาก ดวงใจ ใฝ่ถึง ซึ่งผูกพัน
ฝาก แด่เธอ นิรันดร์ มิผันไป
เธอ คือคน สำคัญ พาฉันชื่น
เธอ คือผู้ ลบขื่น ยื่นสดใส
เธอ คือคน ที่หวัง ฝากฝังใจ
เธอ คือคน ที่ใช่ อยู่ในทรวง.......
“สุนันยา”