......พินัยกรรมบ่งชัด
จะต้องจัดแข่งม้า
นำอาชาตนวิ่ง
เข้าชิง "ม้าตัวแพ้"
ย้ำแน่ ! "ม้าที่โหล่"
เมื่อโผเป็นดั่งนี้
ทุกผู้ที่เข้าแข่ง
จึงออกแรงแต่น้อย
ให้ม้าค่อยเหยาะหน้า
สองก้าวพาถอยหลัง
แข่งทั้งวันบ่ถึง
ที่ซึ่งเป็นที่หมาย
จึ่งให้ทายสิว่า
กติกาเช่นนี้
แข่งแบบไหนจึงชี้
ชนะแพ้ตามประสงค์
มัวแต่งแต่ร้อยกรอง มิค่อยประลองปัญญา เพราะเน็ตช้าเต่าคลาน ลงกลอนกานต์ก็ไป มิได้อยู่ดูเชาว์ วันนี้เมาชาเขียว เลยเลาะเลี้ยวมาแวะ แทะเล็มทายปัญหา แข่งม้าหาตัวแพ้ เป็นข้อแม้มรดก จักตกทอดแก่ผู้ รู้จักคลายปริศนา ด้วยปัญญาแค่นี้ ก็อยากลองทายชี้ ช่วยรื้อปัญหา ท่านเอย ฯ
กติกาบ่งแข่งแพ้ อาชา ตนเฮย
ตนขี่ย่อมชักมา อยู่ท้าย
หากสลับอัศดรพา ม้าอื่น ไปแฮ
ม้าแห่งตนย้อมผ้าย* มิพ้นเนิ่นนาน ฯ
สั่งการไปดั่งนี้ นะสหาย
การแข่งย่อมเร็วหมาย มุ่งชี้
ปัญหาช่างง่ายดาย ไขสะดวก
อย่ากระนั้นกระนี้ เร่งป้อนปัญหา อื่นเอย ฯ
*ผ้าย (โทโทษ) = พ่าย
กามนิต, ๖ มิ.ย.๕๕