ดั่งอบาย ป้ายสี ฤดีเศร้า
ต้องมาเฝ้า รับกรรม ช้ำไฉน
สิ้นรักจริง ไว้มอบ ตอบแทนใคร
ห้วงหทัย ขื่นขม ตรมวิญญาณ์
ร่างทรงรัก สลักไว้ ไร้สิ่งหวง
ซ่อนในทรวง เจ็บหนัก ใครรักษา
รักหลบเร้น เซ่นสรวง บ่วงน้ำตา
ที่รับมา ทางเลือก เปลือกสังคม
เป็นของเล่น เน้นร่าง สร้างรักหลอก
ไม่อาจบอก ให้รู้ แม้นคู่สม
สลัดรัก ปักใจ อยู่ในตม
ด้วยโสมม พรมพร่าง เรือนร่างตน
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
