เก็บน้ำตา เอาไว้ อย่าให้หยด
เก็บความอด เอาไว้ อย่าโหยหา
เก็บความดี ที่สุด นับคณา
เก็บกลับมา ลบล้าง ความหมางเมิน
เขาอยากไป ใยเล่า ไปเฝ้าห้าม
อย่าไปตาม ให้ย้ำ ทำห่างเหิน
ทางข้างหน้า ยังมี ที่เลือกเดิน
เขาทำเดิน เมินใส่ อย่าไปแคร์
อดีตนั้น เราพับ กลับไม่ได้
จงถ่อไป ข้างหน้า หาทางแก้
ผู้ชายไม่ ไร้เท่า ใบตำแย
อย่าไปแคร์ เขามาก ลำบากนาน
ต่างคนต่าง ยื่นให้ ไมตรีจิต
แคร์ความคิด ของกัน พลันประสาน
นี่มีแต่ ทำให้ ใจร้าวราน
จะรอนาน อยู่ใย ดึงใจคืน....
ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจนะคะ สู้สู้..สู้ว๊อยยยย)))
หนามเตย
เก็บความอด เอาไว้ อย่าโหยหา
เก็บความดี ที่สุด นับคณา
เก็บกลับมา ลบล้าง ความหมางเมิน
เขาอยากไป ใยเล่า ไปเฝ้าห้าม
อย่าไปตาม ให้ย้ำ ทำห่างเหิน
ทางข้างหน้า ยังมี ที่เลือกเดิน
เขาทำเดิน เมินใส่ อย่าไปแคร์
อดีตนั้น เราพับ กลับไม่ได้
จงถ่อไป ข้างหน้า หาทางแก้
ผู้ชายไม่ ไร้เท่า ใบตำแย
อย่าไปแคร์ เขามาก ลำบากนาน
ต่างคนต่าง ยื่นให้ ไมตรีจิต
แคร์ความคิด ของกัน พลันประสาน
นี่มีแต่ ทำให้ ใจร้าวราน
จะรอนาน อยู่ใย ดึงใจคืน....
ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจนะคะ สู้สู้..สู้ว๊อยยยย)))
หนามเตย
ขอบคุณน้ำใจ คุณหนามเตย มากๆที่เข้ามาปลอบและให้กำลังใจรัตน์ค่ะ
... ღ ♥ .*.♥ ღ ...
...ฉันเองคน เปิดใจ ไว้กว้างขวาง
อำนวยทาง มิขัด ถนัดยื่น
มิเคยบ่าย เบี่ยงบึ้ง ถึงมะรืน
กลับขมขื่น ตรมตรอม ยอมอยู่ไกล..
...เขาคนเลือก ทางทิศ คิดไม่ซื่อ
น่าใช้คำ ซื่อบื่อ เปลี่ยนชื่อใหม่
หากคนโง่ คือฉัน ชั่วนั้นใคร
ยังสงสัย ไยจบ มิทบทวน...
...มิได้ท้อ ขอช้ำ ให้หนำจิต
มิได้คิด อ้อนวอน เขาย้อนหวน
น้ำตาไหล ใจเดาะ เพราะสมควร
ความหลังชวน ให้เครียด และเกลียดตาม...
...ไม่มีน้ำ ตาหยด มันหมดแล้ว
สะอื้นแนว แห้งหาย คลายคำถาม
ถึงตัดใจ ให้จิต มุ่งคิดงาม
บางชั่วยาม ก็ยัง คลุ้มคลั่งคลอ...
รัตนาวดี
... ღ ♥ .*.♥ ღ. ..
ธรรมดา ธรรมชาติ ประกาศสร้าง
ให้หนทาง เหลื่อมล้ำ ช้ำที่หญิง
เกิดเป็นชาย ได้เปรียบ เทียบกันจริง
แต่ทุกสิ่ง เหมือนกัน นั้นคือคน
ร้องไปเถิด อยากร้อง ให้ก้องโลก
ย้ำความโศก แล้วมา อย่าสับสน
เกิดเป็นช้าง เท้าหลัง อย่ากังวน
ธรรมชาติ ขุดค้น ให้ทนเป็น
กำลังใจ มีไว้ มอบให้เพื่อน
ทุกข์เสมือน ตัวเรา เท่าที่เห็น
ไม่ต่างกัน เท่าไร ใจเย็นเย็น
ซักวันหนึ่ง จะเห็น เช่นเรารอ
ถ้าเป็นฉัน ก็คง ปลงได้ยาก
มันลำบาก ใจแท้ แน่จริงหนอ
ร้องไห้เถิด ร้องไป ให้มันพอ
น้ำตาก็ ช่วยเตือน เป็นเพื่อนเรา....
หนามเตย
ให้หนทาง เหลื่อมล้ำ ช้ำที่หญิง
เกิดเป็นชาย ได้เปรียบ เทียบกันจริง
แต่ทุกสิ่ง เหมือนกัน นั้นคือคน
ร้องไปเถิด อยากร้อง ให้ก้องโลก
ย้ำความโศก แล้วมา อย่าสับสน
เกิดเป็นช้าง เท้าหลัง อย่ากังวน
ธรรมชาติ ขุดค้น ให้ทนเป็น
กำลังใจ มีไว้ มอบให้เพื่อน
ทุกข์เสมือน ตัวเรา เท่าที่เห็น
ไม่ต่างกัน เท่าไร ใจเย็นเย็น
ซักวันหนึ่ง จะเห็น เช่นเรารอ
ถ้าเป็นฉัน ก็คง ปลงได้ยาก
มันลำบาก ใจแท้ แน่จริงหนอ
ร้องไห้เถิด ร้องไป ให้มันพอ
น้ำตาก็ ช่วยเตือน เป็นเพื่อนเรา....
หนามเตย
ถ้าไม่สู้ จะไม่รู้คำว่าชนะ(สู้กับใจตัวเอง)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
