รอวิวาห์หน้าฝน

   เมฆทะมึน ครึนคลุ้ม สุมเวหา
         วิชชุดา สำแดง แผลงฤทธิ์เดช
         สายพิรุณ หลั่งพรม รมเยศ
         พนาเวศ ชุ่มฉ่ำ น้ำปริ่มบึง

            ฝนแรก แตกพรั่งพรู ลงสู่หล้า
         แย้มเตือนว่า พรรษากาล ผ่านมาถึง
         มรสุม คลุ้มคลั่ง ดังอื้ออึง
         บุรุษหนึ่ง เพ้อหา คอยยาใจ

            นัดพบดวง-กมล ต้นวัสสะ
         เสียงฝนชะ หลังคา พาหวั่นไหว
         ครบขวบปี ที่นาง แรมร้างไกล
         เกรงทรามวัย บิดเบือน เงื่อนสัญญา

            แหวนหมั้นตระ-เตรียมไว้ ใช้สู่ขอ
         พร้อมเรือนหอ งามครัน ทรงปั้นหยา
         ขาดแต่เธอ ยังสิ มิกลับมา
         ร่วมวิวาห์ ดั่งคำ เคยจำนรรจ์

            วิงวอนหยาด-พิรุณ ค้ำจุนหวัง
         อยู่อินัง-ขังขอบ ปลูกปลอบฝัน
         ก่อนสลัด ตัดรอน จรจรัล
         รอจอมขวัญ ฉันเยือน ค่อยเคลื่อนคลา

ส่งจูบจ้ะ

สุนทรวิทย์