ก่อนลา

สิ้นคำเสียง เพียงภาพลา หน้าสุดท้าย
ก่อนจากไป ในภูมิภพ อันศพเน่า
มองหน้าลูก ก่อนล่ำลา ล่องรอยเรา
ต้องจากเขา ทิ้งร่างใว้ ไร้วิญญาน

แสนคิดถึง หนึ่งเล่า เจ้าห่วงหา
ห่วงลูกยา ยิ่งใดว่า กว่าทรัพย์สิน
ขอเพียงแค่ ก่อนตาย วายชีวิน
ได้เห็นหน้า พร้อมพริ้ม ลูกก่อนตาย

พ่อพรั่มบ่น ในใจ ที่ไร้เสียง
เพราะพ่อไร้ สำเนียง จะพูดหา
ไร้เรี่ยวเเรง กล่าวคำ จะล่ำลา
ได้แต่มอง หน้าลูกยา ก่อนจะตาย

ลูกนั่งมอง ข้างพ่อ รอวันจบ
มือสองข้าง กำมือ ของพ่อใว้
พ่อกล่าวคำ สุดท้าย ก่อนสิ้นใจ
ทิ้งคำใว้ พ่อรักลูก ทุกทุกคน

ลูกนั่งมอง ลมหายใจ ของคุณพ่อ
เข้าออกหนอ ใกล้สิ้น ไปแล้วหนา
ลูกพลางบอก ท่องพุธโธ คู่กายา
ก่อนจะสิ้น ใจหนา ไห้เห็นธรรม

สิ้นใจแล้ว ต่อหน้า ญาติลูกหลาน
ลูกล่ำไห้ น้ำตาหลั่ง ดั่งสายธาร
มองดูหน้า พ่อสิ้นสาน ไร้เรี่ยวแรง

ต้องจากไป แล้วหนอ พ่อที่รัก
เอาศพพ่อ ขึ้นพัก ที่เมรุหนอ
ต่างโหยไห้ โศกเศร้า น้ำตาคลอ
จุดเปลวเพลง เผาร่างพ่อ แล้วจากไป

เหลือไห้เห็น แต่กองเถ่า กับกระดูก
ไม่มีร่าง ใบหน้าพ่อ ไห้เห็นไร้
แล้วสุดท้าย ต้องเก็บ กระดูกไป
เหลือแต่รูป แขวนใว้ ในบ้านเอย