[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เมฆา...]

๐ ครั้งละอองไอฝนหล่นผ่านผิว
ท่ามลมปลิวเศษขวัญจนหวั่นไหว
คนกลางฝนเหน็บหนาวเกินก้าวไป
เอื้อมคว้าไฟแห่งฝันในวันรัก

๐ ท้อและถอยทับถมจมทับที่
ไร้ฤดีแรงร่นไต่พ้นปลัก
อยู่ปากปล่องเหวใจกว้างใหญ่นัก
คล้ายว่าจักหลุดลงตรงรอยร้าว

๐ ทั้งหวาดหวั่นเหว่ว้าอุราเจ็บ
ฝนลูกเห็บเหน็บพิษจนจิตหนาว
ตกทุกครั้งพังจุกแทบทุกคราว
ประหนึ่งราวค้อนทุบจนบุบแบน

๐ ครั้นละอองไอฝนหล่นอีกครั้ง
คงสิ้นหวังในดวงอันหวงแหน
จะปล่อยมือสู่ม่านวิกาลแทน
จะไม่แขวนหัวใจ...ให้ใครทัก