ซับน้ำตา "ดิน"
แสนสงสารเจ้าดินยามสิ้นรัก
อุปสรรคหักลาพารุ่งริ่ง
เพราะน้ำมูกทำพิษหมดสิทธิ์ติง
เมื่อความจริงปั่นป่วนจากสวนปรุงฯ
อย่าถือโทษโกรธรพีฯต้องหนีรัก
รถอีแต๋นล้อหักขนผักบุ้ง
รีบไปจองป้ายเหลืองที่เมืองกรุง
งานจึงยุ่งนิดหน่อยอย่าน้อยใจ
งานพิธีจบแล้วมิแคล้วคลาด
ไปแอ่วกาดตามเกณฑ์ของเซ่นไหว้
ดูฤกษ์งามยามดี มีวันใด
สองเราไปให้รพีฯนี้จัดการ
เป็นพ่อหมอทำขวัญแห่ขันหมาก
เชิญรับปากเป็นสักขีที่กล่าวขาน
สองเราเข้าวิวาห์มิช้านาน
ไปจัดงานในสวนปรุงฯให้พุงกาง
“ไพร พนาวัลย์”
หนีเข้าห้อง ต้องหลบ หน้าซบหมอน
ใจร้าวรอน ร่ำไห้ ใกล้ฟ้าสาง
ตาบวมช้ำ ระกำหนัก รักวายวาง
มิทันจาง ก็ประสบ พบ"ลุงไพร"
พอเอ่ยปาก ฝากรัก รีบทักตอบ
(เอ้า!) ชอบก็ชอบ สอบผ่าน จัดงานได้
แล้วตกลง เออ อวย มิขวยใจ
ประชดไง ชาย(พี่)"รพีฯ"หนีช้ำทรวง
รักคนแก่ ดีกว่า มิท่ามาก
มิยุ่งยาก ปากหวาน มานหวงห่วง
แล้วตกลง ปลงใจ ไม่ทักท้วง
งานทุกช่วง ล่วงลุได้ ใช้หมอ(พี่)"รพี"
เหมือนเหยียบหยาม เย้ยหยัน ขั้นแสบสุด
งานผ่องผุด จุดไต้ ไฟร้อนจี๋
อกเอ๋ยอก ฟกระกำ หนำชีวี
หมองฤดี พี่"รพีฯ" นี้เป็นลม...
ใจร้าวรอน ร่ำไห้ ใกล้ฟ้าสาง
ตาบวมช้ำ ระกำหนัก รักวายวาง
มิทันจาง ก็ประสบ พบ"ลุงไพร"
พอเอ่ยปาก ฝากรัก รีบทักตอบ
(เอ้า!) ชอบก็ชอบ สอบผ่าน จัดงานได้
แล้วตกลง เออ อวย มิขวยใจ
ประชดไง ชาย(พี่)"รพีฯ"หนีช้ำทรวง
รักคนแก่ ดีกว่า มิท่ามาก
มิยุ่งยาก ปากหวาน มานหวงห่วง
แล้วตกลง ปลงใจ ไม่ทักท้วง
งานทุกช่วง ล่วงลุได้ ใช้หมอ(พี่)"รพี"
เหมือนเหยียบหยาม เย้ยหยัน ขั้นแสบสุด
งานผ่องผุด จุดไต้ ไฟร้อนจี๋
อกเอ๋ยอก ฟกระกำ หนำชีวี
หมองฤดี พี่"รพีฯ" นี้เป็นลม...
แอบเอาใจผู้สูงอายุหน่อย 
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
