ภาพตำตาพาใจอาลัยหวง
ช้ำทั้งทรวงร่วงรูปแลซูบผอม
ช่างลืมสิ้นกลิ่นฉมเคยดมดอม
ฤๅหมดหอมพะยอมเนื้อกลิ่นเจือจาง
ใครเคียงคู่อยู่ข้างมิห่างหาย
แนบนวลกายชายยลจวบจนสาง
ยังฝังจินต์ไม่สิ้นหายแม้วายวาง
ให้ระคางหมางนักเมื่อรักรวน
โอ้ว่าใจไยเป็นถึงเช่นนี้
เร้นหลีกลี้หนีชื่นไม่คืนหวน
มิเห็นใจใครเล่าที่เฝ้าครวญ
รอเขาชวนชี้ฉะอ้อนเหมือนก่อนเคย...
บูรพาท่าพระจันทร์