น้ำตาไทยไหลหลั่งดั่งสายสินธุ์
นองธานินทร์รินรดมิสดใส
เคยลือเลื่องเฟื่องชื่อระบือไกล
ผองไผทไร้พาลมารานรอน
ทั้งศึกเสือเหนือใต้ไม่เกรงกริ่ง
ถ่วงประวิงทิ้งปล่อยให้คอยหลอน
สู้สะสางบางเบาบรรเทาทอน
เป็นกองฟอนนอนทับนับอนันต์
สละเลือดเชือดหนังกระทั่งเนื้อ
ชีพจุนเจือเพื่อทั้งมวลล้วนสุขสันต์
ทั้งหญิงชายถวายพร้อมน้อมชีวัน
ร่วมช่วยกันฟันฝ่าข้าศึกเกรง
ประหลาดใจให้อนาถขาดสำนึก
ช่างพิลึกศึกในไล่ข่มเหง
แผ่นดินทองนองเลือดเชือดกันเอง
แล้วร้องเพลงชาติไทยให้ใครฟัง
สิ้นสลดหดหู่อยู่ทั่วถ้วน
คนเก่ามวลล้วนหลากชีพฝากฝัง
เพื่อลูกหลานนานไปได้ประทัง
ที่นอนนั่งหยั่งกายเมื่อปลายมือ
แต่วันนี้พลีชาติประกาศขาย
หวังสบายกายตนคนเดียวหรือ?
โอ้ชาติไทยในโลกล้วนเขาชวนลือ
ว่าใจง่ายขายชื่อระบือนาม!...
บูรพาท่าพระจันทร์