นภาพร่าง พราวพริบ ระยิบไหว
นกเขาไพร ร้องเรียก สำเนียกแน่
ไก่ฟ้าแจ้ว แว่วเสียง มองเมียงแล
ต้องชะแง้ เหลือบเร้น พิศเด่นดวง
อีกไม่นาน เมฆาทับ ดับแสงแข
มืดมิดแท้ ใกล้รุ่งสาง นภางค์สรวง
ลมโชยพริ้ว สยิวเหลือ เนื้อพุ่มพวง
ทิวาร่วง ช่วงเช้า เฝ้าอาวรณ์
พันทอง
พิศสรรพางค์แจ่มจันทร์พันอนงค์
ทองทั้งองค์เหลืองอร่ามงามสมร
จุติกาลผ่านสวรรค์ดุสิตจร
ล้วนอาภรณ์สวยสิ้นทั่วอินทรีย์
ธำมรงค์องค์น้อยสร้อยสวมศอ
กำไลช่อเพชรประดับสลับสี
แต่เสื้อผ้าองค์อินทร์ท่านยินดี
เก็บเป็นที่ระลึกไว้ใต้วิมาน
เนินฯ ยั่วพี่พันให้โมโหแก้เหงา
ทองทั้งองค์เหลืองอร่ามงามสมร
จุติกาลผ่านสวรรค์ดุสิตจร
ล้วนอาภรณ์สวยสิ้นทั่วอินทรีย์
ธำมรงค์องค์น้อยสร้อยสวมศอ
กำไลช่อเพชรประดับสลับสี
แต่เสื้อผ้าองค์อินทร์ท่านยินดี
เก็บเป็นที่ระลึกไว้ใต้วิมาน
เนินฯ ยั่วพี่พันให้โมโหแก้เหงา
โถองค์อินทร์ ทำได้ ไม่อายฟ้า
ห่มอาภรณ์ ก่อนหนา อย่าฟุ้งซ่าน
ฝนก็ตก อกหนาว แสนร้าวราน
ทรมาน ซานซม ตรมฤทัย
ถึงเมฆา มาทับ จิตสับสน
ระอายจน หม่นหมก อกหมองไหม้
เปลีอยกายอยู่ อย่างนี้ ดีหรือไร
ทนช้ำใจ ยิ่งนัก ชักปวดทรวง
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
