หยาดพิรุณหลั่งสายโปรยปรายแล้ว
ปลุกเนินแนวพฤกษ์ไพรวิไลเขียว
ให้สรรพสัตว์รื่นรมย์อยู่กลมเกลียว
ใต้ฟ้าเดียวกันนี้ดั่งมีมนต์
หริ่งเรไรพร้อมเพรียงขึ้นเสียงรับ
อึ่งอ่างขับเพลงไกลก้องไพรสณฑ์
กบร่ำร้องริมบึงอยู่อึงอล
หลังสายฝนพรมพรำกระหน่ำพา
เพียงไม่นานเห็ดป่าโผล่สลอน
หน่อไม้อ่อนสล้างอยู่กลางป่า
ตะขาบ กิ้งกือไพรเลี้ยวไต่มา
มวลบุปผาแย้มงามอร่ามไพร
ชวนโบยบินจินตนาการกล้าแกร่ง
เป็นแนวแห่งคำประพันธ์ที่ฝันใฝ่
ร้อยเรียงพจน์บทกวีอันวิไล
เรื่องธารใส ท้องทุ่ง และรุ้งพราย
จึงปลอบปลุกความหวังคนทั้งโลก
ให้ลืมโศกด้วยพิรุณละมุนสาย
เติมไฟฝันอีกคราเพื่อท้าทาย
สื่อความหมายบ่งฟ้าเมตตาพอ
หยาดพิรุณโปรยปรายหลั่งสายแล้ว
ปลุกเนินแนวพฤกษ์ไพรวิไลหนอ
ให้เธอ-ฉันแต่งอักษรสุนทรยอ
เพื่อถักทอบทกวีหยาดพิรุณ!ฯ
อริญชย์
๓๑/๓/๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
