ถอยมามากหลากล้นทุกข์ทนรับ
จนแทบดับขยับถึงซึ่งขอบเหว
ทุกวันรุมสุมฤดีอัคคีเปลว
ด้วยความเลวลามไล่ให้ร้อนรน
จะไม่หนีรีรอจะขอสู้
แผ่นดินปู่สู้ฟื้นจนดื่นผล
ฤๅยอมสิ้นจินต์หงอทรชน
ฤๅยอมทนหม่นหมองครองชีวี
จะต้องสู้กู้กลับขับขื่นขม
ให้ภิรมย์คืนเคียงสู่เวียงศรี
เพื่อประชาอุรารื่นชื่นฤดี
สิ้นอัปรีย์ผีพล่านรำคาญใจ...
บูรพาท่าพระจันทร์