มันเป็นธรรมดาคนหน้ามืด
รักเก่าชืดจืดจางหาทางหนี
ลิงได้แก้วเกลือกกลั้วมั่วราคี
ไก่ได้พลอยหมองศรีคนมีกรรม
ไม่ต้องรอนานหรอกจะบอกให้
เดี๋ยวก็ได้เจอของแข็งตะแคงคว่ำ
หญิงก็ร้ายชายก็เลวดั่งเปลวดำ
ถูกเหยียบย่ำทำเองมิเกรงกลัว
ขอเพียงเราทำหน้าที่ให้ดีสุด
ดั่งมงกุฏล้ำค่าอย่าเกลือกกลั้ว
พอเขาหายมืดหน้าหูตามัว
เห็นดอกบัวเบ่งบานอยู่ชานเรือน
จงทำบ้านให้เป็นเช่นสวรรค์
มีสุขสันต์วันคืนให้ชื่นเหมือน
เขาไม่ผิด,ดูดดื่ม,ทำลืมเลือน
เขาแชเชือนไปบ้าง...ช่างหัวมัน
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
